​Value investing – co to jest i na czym polega?

Value investing, czyli inwestowanie wartościowe, to metoda wybierania akcji przyciągająca inwestorów, poszukujących okazji kupna poniżej rzeczywistej wartości. Jak doświadczeni inwestorzy identyfikują i wykorzystują niedowartościowanie na rynku, aby osiągnąć stabilne zwroty?

Z tego artykułu dowiesz się:

• Czym jest value investing i jaka jest jego historia?
• Jakie są rodzaje value investing?
• Jakie są etapy value investing?
• Jakie narzędzia stosuje się w value investing?
• Jaka jest rola value investing?

​​Value investing – definicja i historia

Value investing to strategia inwestycyjna, skupiona na wybieraniu akcji notowanych po niższych cenach niż ich rzeczywista wartość wewnętrzna. Podstawą jest przekonanie, że rynek często reaguje emocjonalnie, co prowadzi do nadmiernych spadków lub wzrostów cen akcji, które nie odzwierciedlają ich rzeczywistej wartości. Inwestorzy stosujący tę strategię są cierpliwi i gotowi czekać, aż rynek „dostrzeże” prawdziwą wartość akcji – może to jednak trwać wiele lat^[1].

Value investing to strategia inwestycyjna polegająca na wybieraniu akcji sprzedawanych po cenach znacznie niższych niż ich rzeczywista wartość wewnętrzna.

Definicja value investing

Historia inwestowania w wartość sięga początków XX wieku, gdy Benjamin Graham i David Dodd stworzyli podstawy tej strategii w swojej książce „Security Analysis” z 1934 roku. Graham, znany jako “ojciec inwestowania w wartość”, opowiadał się za poszukiwaniem spółek niższej wartości rynkowej niż wewnętrznej, co dawałoby inwestorom szansę na zakup aktywów po zaniżonych cenach^[2].

Jednym z najbardziej znanych uczniów Grahama był Warren Buffett, który zastosował jego zasady i dzięki temu stał się jednym z najbogatszych ludzi na świecie. Buffet preferował inwestowanie w spółki o solidnych fundamentach, niskim wskaźniku ceny do zysku (P/E) i wysokim potencjale wzrostu, ale z niedowartościowanymi akcjami^[3].

W latach 90. i na początku XXI wieku kwestionowano znaczenie strategii inwestowania w wartość, gdyż rynek zdominowały szybko rosnące spółki technologiczne i firmy z sektora internetowego. Jednakże po bańce internetowej i kryzysach finansowych value investing odzyskała swoją wartość, a współcześnie jest jedną z chętniej stosowanych strategii inwestycyjnych^[4].

​​Rodzaje value investing

Value investing obejmuje kilka różnych podejść:

• Deep value investing polega na poszukiwaniu najbardziej niedowartościowanych aktywów na rynku. Inwestorzy szukają spółek, których akcje są znacznie niedowartościowane w porównaniu z ich wartością wewnętrzną, często ze względu na problemy finansowe czy zmiany w branży.
• Contrarian investing (inwestowanie w kontrze) polega na podejmowaniu odmiennych od powszechnie przyjętych opinii inwestycyjnych, a więc inwestorzy szukają spółek ignorowanych lub niedocenianych przez większość rynku, zakładając, że w przyszłości się to odmieni.
• Margin of safety investing (dosłownie inwestowanie z marginesem bezpieczeństwa), styl rozwinięty przez Benjamina Grahama, bazuje na zakupie aktywów po cenach znacznie niższych niż ich wartość wewnętrzna, co zapewnia pewną „margines bezpieczeństwa”.
• Special situations investing (czyli inwestowanie w wyjątkowe okazje) polega na szukaniu okazji inwestycyjnych, takich jak fuzje i przejęcia, restrukturyzacje czy bankructwa.
• Dividend value investing koncentruje się na inwestowaniu w spółki o niskiej wycenie, ale z solidnymi fundamentami i zdolnością do regularnego wypłacania dywidend.
• Quality value investing to podejście, które łączy wartościową inwestycję z wysoką jakością spółek. Inwestorzy szukają niedowartościowanych aktywów, ale koncentrują się głównie na spółkach z silnymi fundamentami, stabilnymi przepływami gotówkowymi i perspektywami wzrostu.

​​Etapy value investing

Value investing zawwsze rozpoczyna się od analizy podstawowej spółek. Inwestorzy badają różne aspekty działalności przedsiębiorstwa, zaczynając od szczegółowego przejrzenia raportów finansowych, bilansów, rachunków zysków i strat oraz przepływów gotówkowych, aby poznać sytuację finansową spółki. Poświęcają też uwagę wskaźnikom rentowności, zadłużenia, efektywności oraz pokrycia i oceniają potencjalne czynniki ryzyka i szanse przyszłego wzrostu.

Kolejnym krokiem jest przeprowadzenie oceny wartości wewnętrznej spółki – polega ona oszacowaniu, ile spółka jest faktycznie warta. Wykorzystuje się do tego celu różnorodne metody, ale jedną z najpopularniejszych jest analiza wskaźnika ceny do zysku (P/E), która porównuje cenę akcji do zysków firmy na akcję. Innym sposobem jest wskaźnik wartości księgowej (P/B), który porównuje wartość księgowa spółki do jej ceny rynkowej. Inwestorzy mogą także korzystać z metod, takich jak zdyskontowane przepływy pieniężne, które uwzględniają przyszłe przepływy pieniężne spółki, lub analiza sumy części, która ocenia wartość różnych segmentów biznesowych spółki. Bez względu na metodę ocena wartości wewnętrznej pozwala ustalić, czy akcje spółki są niedowartościowane, wycenione adekwatnie czy przewartościowane.

Następnie można przejść do identyfikacji niedowartościowanych aktywów. Inwestorzy starają się zidentyfikować sytuacje, w których cena akcji nie odzwierciedla prawdziwego potencjału spółki, co może wynikać z negatywnych nastrojów rynkowe, obaw dotyczących branży, niepewności makroekonomicznej lub pesymizmu inwestorów – wymienione czynniki mogą prowadzić do nadmiernej przeceny akcji. Także złe wyniki kwartalne, obawy dotyczące zadłużenia lub niestabilność zarządzania wpływają na obniżenie ceny akcji w stosunku do jej wartości wewnętrznej.

Inwestorzy starają się zrozumieć, czy spadek jest wynikiem krótkoterminowych napięć na rynku czy faktycznych problemów fundamentalnych spółki. Szukają sytuacji, w których cena akcji jest niższa od jej wartości wewnętrznej, ale fundamenty spółki są silne, co sugeruje, że może ona odzyskać wartość w długim okresie.

W value investingu ważna jest świadomość, że rynki finansowe są podatne na wahania i nie zawsze odzwierciedlają rzeczywistą wartość aktywów, więc istotne jest posiadanie marginesu bezpieczeństwa – jest to różnica między obecną ceną rynkową aktywów a ich szacowaną wartością wewnętrzną. Stanowi on amortyzator przed nieoczekiwanymi wahaniami cen akcji. Nawet jeśli wycena rynkowa spada poniżej wartości wewnętrznej, inwestor ma pewien, który chroni go przed znaczną stratą kapitału. Pomaga to minimalizować ryzyko inwestycyjne i chroni kapitał przed niekorzystnymi wahaniami cen na rynku.

Po dokonaniu inwestycji inwestorzy nie przestają obserwować sytuacji spółek w portfelu. Pozwala to upewnić się, że fundamenty spółek pozostają silne i że wycena rynkowa nadal odzwierciedla ich rzeczywistą wartość wewnętrzną. W tym celu inwestorzy przeprowadzają dalsze analizy fundamentalne, śledzą nowości branżowe i środowiskowe oraz bieżące wyniki finansowe spółek. Obejmuje to też regularne analizy raportów kwartalnych i rocznych, aby sprawdzić, czy spółki spełniają oczekiwania co do wzrostu, rentowności i efektywności działalności.

Gdy fundamenty spółki ulegną zmianie lub jej wycena rynkowa przestaje odzwierciedlać wartość wewnętrzną inwestorzy mogą korygować swoje działania, np. kupując dodatkowe akcje, jeśli cena spadnie poniżej wartości wewnętrznej. Z drugiej strony, jeśli fundamenty spółki ulegają pogorszeniu lub wycena rynkowa przekracza jej wartość wewnętrzną, inwestorzy mogą sprzedać udziały, aby zminimalizować ryzyko straty kapitału.

Value investing wyróżnia się długoterminowym podejście do inwestowania i opiera na przekonaniu, że trwałe sukcesy inwestycyjne wymagają czasu i cierpliwości. Zamiast angażować się w krótkoterminowe spekulacje lub próby szybkiego zysku, inwestorzy koncentrują się na długoterminowych perspektywach, wierząc, że prawdziwa wartość inwestycji ujawni się na przestrzeni wielu lat. Pozwala to unikać krótkoterminowych wahań i pozwala skoncentrować się na czynnikach wpływających na wartość spółki, takich jak jej model biznesowy, strategia rozwoju czy zdolność do generowania przepływów gotówkowych.

​​Narzędzia stosowane w value investing

Value investing wykorzystuje zbiór technik, strategii i metodologii do identyfikowania niedowartościowanych aktywów i podejmowania decyzji inwestycyjnych:

• Analiza fundamentalna polega na szczegółowej ocenie najważniejszych aspektów spółek, takich jak bilanse, rachunki zysków i strat, przepływy pieniężne oraz wskaźniki fundamentalne. Inwestor może użyć analizy fundamentalnej do oceny wskaźnika ceny do zysku (P/E) w porównaniu z jej konkurentami w branży, aby określić, czy akcje są niedowartościowane.
• Wycena aktywów wykorzystuje różne metody wyceny, takie jak analiza dyskontowanych przepływów pieniężnych, żeby oszacować wartość spółki i porównać ją z jej ceną rynkową.
• Analiza wskaźnikowa polega na ocenie wskaźników finansowych spółki, takich jak wskaźnik płynności, zadłużenia, rentowności czy efektywności. Pomagają one inwestorom zrozumieć sytuację finansową i operacyjną spółki.
• Analiza jakościowa obejmuje ocenę nielicznych, trudnych do uchwycenia czynników, takich jak reputacja marki, jakość zarządzania czy przewagi konkurencyjne. Inwestor może np. przeprowadzić badanie opinii klientów w celu oceny jakości produktów, aby zrozumieć siłę marki i lojalność klientów.

​Rola value investing

Value investing pomaga wyszukiwać niedowartościowane aktywa, których zakup może zapewniać stabilny wzrost portfela inwestycyjnego, minimalizując jednocześnie ryzyko inwestycyjne. Ten styl inwestycyjny jest tez fundamentem efektywnego funkcjonowania rynków kapitałowych i pomaga ograniczać nadmierne spekulacje, przesadne wyceny aktywów oraz przeszacowanie na rynkach finansowych. Promuje również zdrową konkurencję i efektywność gospodarczą poprzez alokację kapitału w spółkach o najwyższej wartości wewnętrznej, co minimalizuje ryzyko inwestycyjne oraz wspiera uczciwość biznesu.