Euroobligacje – czym są i gdzie je kupić?

Euroobligacje są jednym z narzędzi stosowanych przez rządy, korporacje i instytucje międzynarodowe do pozyskiwaniu kapitału poza granicami kraju emitenta. Jak działają i gdzie je kupić?

Z tego artykułu dowiesz się m.in.:

• Czym są euroobligacje i jaka jest ich historia?
• Jak wygląda emisja euroobligacji?
• Jak przebiega kupno euroobligacji?
• Jaka jest rola euroobligacji?

Euroobligacje – definicja i historia

W tradycyjnym znaczeniu euroobligacje to długoterminowe papiery wartościowe emitowane na rynkach międzynarodowych przez różne podmioty (np. rządy, korporacje czy organizacje międzynarodowe), denominowane w walutach innych niż waluta kraju emitenta. Jeżeli polska firma wyemituje obligacje denominowane w dolarach amerykańskich na rynku londyńskim, będą to euroobligacje. Cechują się one dużą płynnością oraz szeroką bazą inwestorów^{[1] [2]}.

Euroobligacje to obligacje emitowane na międzynarodowych rynkach kapitałowych, denominowane w walutach innych niż waluta kraju emitenta.

Definicja euroobligacji

Euroobligacje charakteryzują się kilkoma cechami^[3]:

• Emitowane są w walutach innych niż waluta kraju emitenta, co pozwala na dywersyfikację ryzyka walutowego.
• Sprzedaje się je na rynkach międzynarodowych, co daje dostęp do globalnej bazy inwestorów i większej płynności.
• Omijają krajowe regulacje finansowe, co może obniżyć koszty emisji i ułatwić proces.
• Są bardzo płynne, co sprawia, że łatwo je kupić i sprzedać na rynku wtórnym.
• Zwykle mają długi okres zapadalności, co jest atrakcyjne dla inwestorów długoterminowych.
• Mogą emitować je rządy, korporacje oraz instytucje międzynarodowe.

Pierwsze euroobligacje (w tradycyjnym znaczeniu, które będzie rozważane w tym artykule) wyemitowała w 1963 roku włoska firma Autostrade – były one denominowane w dolarach amerykańskich i sprzedawane na rynku londyńskim. Zapoczątkowało to rozwój rynku euroobligacji, który szybko stał się popularny ze względu na korzyści dla emitentów i inwestorów^{[4] [5]}.

Nazwa euroobligacje przyjęła się, ponieważ te papiery wartościowe w pełni ukształtowały się w Europie, ale są stosowane na całym świecie – emitenci korzystali z dostępu do międzynarodowego kapitału bez ograniczeń regulacyjnych, które często występowały na krajowych rynkach, a inwestorzy mieli możliwość dywersyfikacji portfeli inwestycyjnych, co sprawiło, że w kolejnych dekadach rynek euroobligacji stał się integralną częścią globalnych rynków kapitałowych^{[6] [7] [8]}.

W innym znaczeniu euroobligacje to długoterminowe obligacje emitowane wspólnie przez kraje członkowskie strefy euro i denominowane w euro^{[9] [10] [11] [12]}. Koncepcja została zaproponowana przez Komisję Europejską w 2011 roku w odpowiedzi na kryzys zadłużeniowy. Główną ideą jest wspólne emitowanie długu, co pozwoliłoby krajom o wyższym ryzyku zadłużenia na korzystanie z niższych stóp procentowych, dzięki wsparciu silniejszych gospodarek strefy euro. Projekt ten budził kontrowersje, szczególnie w krajach o silniejszych gospodarkach, ale powrócił w 2020 roku jako jedna z proponowanych odpowiedzi na kryzys finansowy wywołany pandemią COVID-19.

Emisja euroobligacji

Proces emisji euroobligacji^{[13] [14] [15] [16] [17]} rozpoczyna się od wyboru menedżera emisji – zazwyczaj jest to duży bank inwestycyjny, który działa na zlecenie emitenta i organizuje konsorcjum banków, które będą uczestniczyć w emisji obligacji. Konsorcjum składa się z menedżerów, subemitentów i sprzedawców, przy czym często role pokrywają się wzajemnie.

Menedżer emisji przeprowadza due diligence, aby upewnić się, że wszystkie aspekty finansowe i prawne emisji są zgodne z wymaganiami. Następnie przygotowuje memorandum ofertowe, które zawiera szczegółowe warunki emisji – nominał, walutę, termin wykupu, oprocentowanie oraz inne dane. Kolejnym etapem jest marketing obligacji – menedżerowie emisji promują euroobligacje wśród potencjalnych inwestorów, takich jak fundusze emerytalne, firmy ubezpieczeniowe i inne instytucje finansowe.

Gdy zainteresowanie jest wystarczające, menedżerowie emisji przechodzą do budowy księgi popytu, zbierając zamówienia od inwestorów i ustalając ostateczną cenę emisji. Po zamknięciu księgi popytu następuje alokacja obligacji, czyli przydzielenie ich poszczególnym inwestorom na podstawie zgłoszonych zamówień. Po zakończeniu sprzedaży dochodzi do rozliczenia transakcji – inwestorzy przekazują środki finansowe, a emitent euroobligacje. Proces wspomaga główny agent płatności, który jest odpowiedzialny za przekazywanie odsetek oraz obsługę innych płatności związanych z obligacjami.

Euroobligacje często emituje się w formie zdematerializowanej, gdzie wszystkie transakcje są rejestrowane elektronicznie przez centralne depozyty papierów wartościowych, takie jak Depository Trust Company (DTC) w USA czy CREST w Wielkiej Brytanii.

Kupno euroobligacji

Zakup euroobligacji^{[18] [19]} odbywa się na rynkach międzynarodowych, a proces kupna obejmuje kilka kroków. Inwestor musi przede wszystkim wybrać, czy chce nabyć obligacje konkretnej firmy, państwa, czy zainwestować w fundusz obligacyjny skupiający euroobligacje – te drugie pozwalają zdywersyfikować portfel inwestycyjny, co zmniejsza ryzyko inwestycyjne związane z problemami finansowymi pojedynczego emitenta.

Euroobligacje są dostępne na giełdach papierów wartościowych, zatem inwestor musi skontaktować się z licencjonowanym brokerem, żeby je zakupić – tego typu usługi oferują duże domy maklerskie i banki. Sam zakup obejmuje analizę dokumentacji obligacji, ocenę ryzyka związanego z inwestycją oraz ustalenie kwoty, jaką inwestor chce zainwestować. Proces kończy się potwierdzeniem transakcji przez brokera, który zapewnia dokumentację zakupu, w tym cenę oraz ilość nabytych jednostek obligacji. Inwestorzy powinni również zwrócić uwagę na ocenę kredytową obligacji przez agencje ratingowe, ponieważ wyżej oceniane obligacje oferują większe bezpieczeństwo, ale niższe stopy zwrotu.

Rola euroobligacji

Euroobligacje dają emitentom dostęp do inwestorów na całym świecie i jednocześnie zapewniają elastyczność w wyborze waluty oraz warunków emisji. Dla emitentów są one źródłem kapitału, które może być użyte do finansowania projektów, restrukturyzacji zadłużenia czy wspierania ekspansji na nowe rynki. Dzięki nim emitenci mogą ominąć ograniczenia regulacyjne swoich krajowych rynków finansowych, a także dywersyfikować źródła finansowania.

Z perspektywy inwestorów euroobligacje dają możliwość inwestowania w instrumenty finansowe denominowane w różnych walutach, co zmniejsza ryzyka inwestycyjne, a z powodu wysokiej płynności euroobligacji umożliwia łatwe kupno i równie łatwą sprzedaż na rynku wtórnym.