Sztuczna empatia w terapii i ochronie zdrowia – przełom czy ryzyko?
Publikacja pt. „Artificial Empathy in Therapy and Healthcare: Advancements in Interpersonal Interaction Technologies” przedstawia przegląd technologii, które mogą wspierać proces terapeutyczny poprzez analizowanie sygnałów emocjonalnych użytkownika i dostosowywanie reakcji systemu.
Autorzy opisują rozwiązania wykorzystujące analizę zachowań, mimiki, sygnałów głosowych oraz inne metody interakcji, które mają na celu zwiększenie efektywności kontaktu między człowiekiem a systemem opartym na sztucznej inteligencji.
W tekście zwrócono uwagę na rozwój narzędzi opartych na AI, które mogą odgrywać rolę pomocniczą w obszarze usług terapeutycznych. Wśród przykładów znajdują się m.in. systemy interaktywne bazujące na uczeniu maszynowym, umożliwiające lepsze dopasowanie reakcji do zachowań pacjentów. Publikacja wskazuje, że technologie tego typu mogą wspierać komunikację, analizę stanu emocjonalnego oraz utrzymywanie interakcji w sposób bardziej dostosowany do użytkownika.
Autorzy podkreślają również, że tak rozumiana „empatia” pozostaje działaniem symulacyjnym. Systemy oparte na AI potrafią analizować sygnały i reagować na nie według określonych wzorców, jednak nie posiadają zdolności odczuwania, co rodzi pytania dotyczące autentyczności i granic takich interakcji. Zwraca to uwagę na potrzebę odpowiedniego projektowania rozwiązań, aby ich działanie było zrozumiałe i przewidywalne dla użytkowników.
Zastosowania, zalety i ograniczenia technologii
W publikacji opisano różne możliwości wykorzystania sztucznej empatii w obszarach związanych z terapią i opieką zdrowotną. Technologia może wspierać procesy komunikacyjne, pomagać w ocenie stanu emocjonalnego użytkownika oraz ułatwiać utrzymanie kontaktu z systemami interaktywnymi. Wskazano również potencjał takich rozwiązań w kontekście osób wymagających stałego wsparcia lub dodatkowej motywacji w ramach terapii.
Jednocześnie autorzy zwracają uwagę na ograniczenia związane z użyciem tego typu technologii. Wskazują, że reakcje generowane przez systemy mogą być postrzegane jako zbyt schematyczne lub nieadekwatne do sytuacji. Pojawia się także problem interpretowania emocji, które w przypadku sztucznej inteligencji opiera się na algorytmach, a nie na ludzkiej intuicji. To sprawia, że możliwości technologii muszą być jasno zdefiniowane, a ich rola – właściwie umiejscowiona w procesie terapeutycznym.
Zagrożenia i kwestie etyczne
Publikacja porusza również zagadnienia związane z odpowiedzialnością i etyką stosowania technologii symulujących empatię. Zwrócono uwagę, że użycie systemów analizujących zachowania i emocje wymaga szczególnej ostrożności, zwłaszcza w kontekście danych wrażliwych. Konieczne jest także zadbanie o to, by użytkownicy byli świadomi możliwości i ograniczeń takich narzędzi, aby nie dochodziło do nadmiernego polegania na systemach, które nie zastępują profesjonalnej pomocy.
W refleksji nad przyszłością technologii autorzy podkreślają, że rozwój sztucznej empatii powinien iść w kierunku bezpiecznych i odpowiedzialnych rozwiązań. Obejmuje to m.in. opracowanie jasnych zasad ich wdrażania oraz uwzględnianie aspektów związanych z zaufaniem i transparentnością działania systemów.
Co nas czeka – przyszłość badań i zastosowań
W podsumowaniu publikacji wskazano, że sztuczna empatia może odgrywać coraz większą rolę w narzędziach wspierających opiekę zdrowotną, o ile będzie rozwijana z uwzględnieniem ograniczeń wynikających z jej symulacyjnego charakteru. Autorzy zwracają uwagę, że technologia powinna pełnić funkcję wspierającą, a jej skuteczność zależy od prawidłowego zastosowania oraz adekwatnego zrozumienia jej działania przez użytkowników i specjalistów.
Źródło:
Formularz kontaktowy
Rozwijaj swoją markę
Zajmuje się copywritingiem od 2020 roku, zaś pisaniem od 2010, co znalazło swój wyraz w jednej powieści, trzech książkach poetyckich i kilkudziesięciu artykułach opublikowanych w różnych mediach. Interesuje się content writinigiem, storytellingiem i rolą narzędzi AI we współczesnym copywritingu.