Spis treści
- Konwersacyjna sztuczna inteligencja – definicja i historia
- Działanie konwersacyjnej sztucznej inteligencji
- Rodzaje konwersacyjnej sztucznej inteligencji
- Konwersacyjna sztuczna inteligencja a generatywna sztuczna inteligencja
- Zastosowania konwersacyjnej sztucznej inteligencji
- Ograniczenia konwersacyjnej sztucznej inteligencji
- Zalety konwersacyjnej sztucznej inteligencji
![Damian Kowal](/static/e1acae2d8e7aed8224b81ba45f951053/damian_kowal.avif)
Konwersacyjna sztuczna inteligencja – co to jest i jak działa?
![Konwersacyjna sztuczna inteligencja – co to jest i jak działa?](/static/32c997235c5378918357636e841e1865/bf621/Konwersacyjna-sztuczna-inteligencja-miniatura.png)
Konwersacyjna sztuczna inteligencja rewolucjonizuje sposób interakcji między komputerami a ludźmi, oferując doświadczenia naśladujące ludzką konwersację. Jak przekształca ona interakcje klientów, usprawnia obsługę i zwiększa zaangażowanie?
Z tego artykułu dowiesz się m.in.:
- Czym jest konwersacyjna sztuczna inteligencja i jak jest jej historia?
- Jak działa konwersacyjna sztuczna inteligencja?
- Jakie są rodzaje konwersacyjnej sztucznej inteligencji?
- Jakie są podobieństwa i różnice między konwersacyjną a generatywną sztuczną inteligencją?
- Jakie są zastosowania konwersacyjnej sztucznej inteligencji?
- Jakie są ograniczenia konwersacyjnej sztucznej inteligencji?
- Jakie są zalety konwersacyjnej sztucznej inteligencji?
Konwersacyjna sztuczna inteligencja – definicja i historia
Konwersacyjna sztuczna inteligencja to technologia i rodzaj AI, który umożliwia maszynom prowadzenie rozmów z ludźmi w sposób naturalny i intuicyjny. Jej początków należy szukać w latach 50. i 60. w pracach Alana Turinga, brytyjskiego matematyka i kryptologa, a także twórcy testu Turinga, który sprawdzał, czy maszyna może prowadzić rozmowę z człowiekiem na tyle przekonująco, by nie można było odróżnić jej od człowieka[1] [2].
Konwersacyjna sztuczna inteligencja to technologia wykorzystująca przetwarzanie języka naturalnego i uczenie maszynowe do prowadzenia dialogów z użytkownikami w sposób naturalny i intuicyjny.
Definicja konwersacyjnej sztucznej inteligencji
W 1966 roku pojawił się ELIZA, program komputerowy stworzony przez Josepha Weizenbauma z MIT, który symulował rozmowę z psychoanalitykiem. Mimo swojej prostoty – ELIZA bazowała na rozpoznawaniu słów kluczowych i stosowaniu z góry przygotowanych odpowiedzi – program zaskoczył twórców zdolnością do utrzymywania płynnej konwersacji[3].
Kolejnym osiągnięciem było stworzenie PARRY w 1972 roku przez psychiatrę Kennetha Colby’ego. Program był przeznaczony do symulacji pacjenta cierpiącego na paranoję; był też bardziej zaawansowany niż ELIZA i używał bardziej złożonych modeli do generowania odpowiedzi[4].
Na przełomie XX i XXI wieku, wraz ze wzrostem dostępnej mocy obliczeniowej i poprawi działania algorytmów, konwersacyjna AI zaczęła być szeroko stosowana od obsługi klienta po asystentów głosowych, takich jak Siri, Alexa czy Google Assistant, które wykorzystują zaawansowane modele języka naturalnego, aby zrozumieć i odpowiadać na zapytania w bardziej ludzki sposób[5]. Dziś konwersacyjna sztuczna inteligencja nie tylko symuluje rozmowy, ale również uczy się z interakcji, co pozwala jej ciągle doskonalić swoje umiejętności komunikacyjne.
Działanie konwersacyjnej sztucznej inteligencji
Konwersacyjna sztuczna inteligencja działa poprzez naśladowanie ludzkiej zdolności do prowadzenia rozmów. Do rozumienia i generowania języka naturalnego wykorzystuje zaawansowane algorytmy – proces zaczyna się od zrozumienia wypowiedzi (ustnej lub pisemnej) użytkownika. Jest to możliwe dzięki modułowi rozumienia języka naturalnego (NLU, natural language understanding, czasami też NLI, natural language interpretation), który analizuje wprowadzony tekst, aby zidentyfikować intencje użytkownika i wyodrębnić najważniejsze informacje – daty, miejsca czy inne szczegóły specyficzne dla kontekstu.
Po zrozumieniu intencji użytkownika konwersacyjna AI przechodzi do zarządzania dialogiem, w którym decyduje o najlepszym sposobie odpowiedzi na podstawie zebranych informacji. System może również zadać dodatkowe pytania w celu wyjaśnienia niejasności lub uzyskania dodatkowych informacji niezbędnych do odpowiedzi. W ten sposób konwersacyjna sztuczna inteligencja utrzymuje płynność i spójność konwersacji, podobnie jak ludzie.
Kolejnym krokiem jest generowanie odpowiedzi za pomocą modułu generowania języka naturalnego (NLG, natural language generation). Tworzy on odpowiedzi, które nie tylko są merytoryczne i związane z tematem, ale także brzmią naturalnie i są dostosowane do stylu rozmowy. System formułuje odpowiedzi tak, aby były zrozumiałe i przyjazne dla użytkownika.
Cały proces wykorzystuje różne metody uczenia maszynowego, które pozwalają konwersacyjnej AI ciągle doskonalić swoje działanie poprzez analizę poprzednich interakcji. Systemy są też w stanie adaptować swoje odpowiedzi i zachowania, by lepiej odpowiadać na potrzeby użytkownika. Mogą również integrować wiedzę zewnętrzną i korzystać z danych dostępnych w bazach danych lub internecie, aby zapewnić bardziej kompleksową i informacyjną odpowiedź.
Przez cały czas, konwersacyjna AI musi również radzić sobie z wyzwaniami związanymi z niejednoznacznością ludzkiego języka, w tym z różnymi dialektami, językami, a także z ironią czy żartami, które mogą wprowadzić dodatkowe trudności w interpretacji intencji użytkownika.
Trzeba też pamiętać, że większość konwersacyjnych sztucznych inteligencji jest szkolona na anglojęzycznych bazach danych, przez co mogą mieć one trudności z rozumieniem innych języków. Mogą mieć też trudności z samym angielskim – przykładem może być próba wykorzystania Alexy przez użytkowniczkę szkockiej odmiany języka angielskiego:
Rodzaje konwersacyjnej sztucznej inteligencji
Konwersacyjna sztuczna inteligencja ma wiele form i zastosowań, ale do jej głównych rodzajów zalicza się m.in.: